Liefde
Ze huppelde door de gang. Haar bruine krullen dansten. Voor de deur van mijn lokaal stond ze abrupt stil. Ze keek me aan met twijfelachtige blik. ‘Geeft u GVO?‘ Het heet PC GVO… maar ik corrigeerde haar niet. Ik knikte. ‘Ja’, zei ik. Ze fronste haar wenkbrauwen. ‘Wat vind je daarvan?’ vroeg ik. ‘Eigenlijk niet zo leuk’, zei ze. ‘Vertel es’, zei ik. ‘Hoe komt dat zo?’ ‘Ik ben eigenlijk bang voor geloof en God en geesten enzo…’ zei ze. ‘Oh…’ zei ik, terwijl de radartjes in mijn bovenkamer op volle toeren draaiden. Want wat zeg je dan? ‘Nou…’ zei ik, ‘ik ben van plan mooie verhalen te vertellen die niet eng zijn. En ik denk dat we ook wel wat creatiefs kunnen doen… is dat een idee?’ ‘Oke dan’, zei ze met een zucht. ‘Komt wel goed hoor’, zei ik. Ik kreeg een heel klein, voorzichtig lachje.
Twee maanden later vertelde ik deze Nissa en haar klasgenootjes het verhaal van Daniël ‘Welk woord past bij dit verhaal?’ vroeg ik de leerlingen. Nissa boog zich met haar klasgenootjes over de kaartjes met woorden die ik had uitgespreid op de vloer van het klaslokaal. Toen iedereen weer op zijn plek zat, liet ik hen vertellen welk woord ze hadden gekozen en waarom. Nissa had het woord liefde gekozen. Toen ik haar vroeg waarom, zei ze: ‘Nou…eigenlijk gaat het verhaal er over dat God van Daniël houdt en Daniël houdt van God. Het verhaal gaat over liefde.’
Prachtig toch, als PC GVO eraan mag bijdragen dat leerlingen geloof niet langer associëren met angst. Dat ze mogen ontdekken dat het in de oude Bijbelverhalen gaat over een God die mensen liefheeft.
Jacoline Geldof- van Ballegooijen (Vakleerkracht PC GVO)