De voetballer en de twijfelende jongen
Daar sta ik dan in een nieuwe school en voor een klas met 23 leerlingen van 9 en 10 jaar oud. Gelukkig heb ik een namenlijst gekregen. Achter een naam staat een mededeling: Kijkt of het leuk is. Deze jongen kreeg van zijn ouders toestemming om eerst te kijken en daarna zelf te beslissen.
Ik heb een kennismaking bedacht en de leerlingmappen liggen klaar om uitgedeeld te worden. Een week later ga ik met mijn programma beginnen. Na een korte uitleg over de letters GVO begin ik bij de leefwereld van de leerling. Ik vraag: ‘Wie heeft er wat meegemaakt in de vakantie waarvan je denkt dat het wel met godsdienst te maken zou kunnen hebben?’
Er komen verhalen van kathedralen die bezocht zijn in Frankrijk en in Den Bosch, en iemand vertelt over een tent bij een kerk waar je heen kon gaan vlak voordat school weer begon. Opmerkelijk is de input van de twijfelende leerling. Hij laat me enkele gebaren zien en doet zo een bekende voetballer na. Ik zie dat het een kruisteken moet voorstellen: vingers in de oren en daarna twee vingers wijzend in de lucht. Hij vertelt erbij dat zijn vader zegt dat die voetballer gelooft in God.
Ik vertel dat de voetballer met zijn gebaren de eer geeft aan God, die hem kracht geeft om zo goed te scoren. Hij glundert en vouwt later ijverig de leerlingmap in elkaar. Een week later is hij weer in de les en gaan we een heel jaar met elkaar verder.