De geur van godsdienstles
Terwijl ik mijn spullen aan het opruimen ben, komen de kinderen die geen godsdienstles hebben gehad het lokaal binnen. ‘Mmmm, het ruikt altijd zo lekker als er godsdienst is geweest’, zegt één van de kinderen die binnen komt. Ik heb er nooit bij stil gestaan dat de godsdienstles ergens naar ruikt en snuif de geur op. Ik ruik kaarsen en lijm en bedenk me hoe mooi het is dat dat de geur van de godsdienstles is. Niet oud en muf, maar kaarsen en lijm: licht en warmte, maar ook stilte, scheppen en creëren. Dit is waar geloven voor mij over gaat. En ik begrijp ook ineens waarom het scheppingsverhaal mijn lievelingsverhaal is.
Dit voorval schoot me deze week weer te binnen omdat ik volop met Godly Play bezig ben. In hun nieuwe folder las ik: Je kunt over God praten en zo proberen te vertellen wie God is, maar God kan ook ontmoet en ontdekt worden in een spel van zoeken en vinden, luisteren en praten, creëren en verwonderen. Het is een heilig en vrij spel waarin ‘God dichtbij’ ervaren kan worden. (www.godlyplay.nl)
Geloven als heilig en vrij spel waarbij alle zintuigen meedoen. Kinderen leren mij dat geloven ruikt naar kaarsen en lijm en een volgende keer naar ‘buiten’ of naar papier en kleurpotloden, naar klei of naar…vul maar in…Kinderen herinneren mij eraan dat je gelooft met hoofd, hart en handen en hoe belangrijk spelen is (ook als je ouder wordt). Heerlijk toch?!