Hokjes en vakjes
Ik gaf eens les aan een groep van 10 hoogbegaafde leerlingen waarvan een groot aantal ook autisme of AD(H)D blijkt te hebben. Ik ken de wetenschappelijke theorieën die er over de diagnoses zijn verschenen maar al te goed vanuit mijn studie Orthopedagogiek ooit in een ver grijs verleden. Als extern docent weet ik niet welke leerling welke diagnose heeft gekregen en dat wil ik graag zo houden. Het mooie aan mijn vak is dat ik niet gebonden ben aan bepaalde toetsen die je moet afnemen of aan een bepaald schoolcurriculum die je de kinderen moet opleggen. Het is fijn om te kunnen genieten van die vrijheid en voorbij labels te mogen kijken. Ik hoef er niets over te weten en mag alleen maar creatief inspelen op situaties.
Van de leerlingen wordt gezegd -gevoed vanuit die labels- dat ze niet sociaal zijn, niet kunnen samenwerken en geen inlevingsvermogen hebben. Toen ze eens tijdens een spel in mijn les moesten samenwerken met elkaar en het tegendeel bewezen dacht ik: zie je wel! Ik heb genoten van de directheid van deze leerlingen, hun hyperfocus en hun sterkte rechtvaardigheidsgevoel. Als deze mooie leerlingen mij iets hebben geleerd is het wel dat je niet in hokjes en vakjes moet denken. Always keep thinking beyond the borders.
Deze verhalen horen bij het onderzoek naar vormingsverhalen dat door het lectoraat PC GVO is uitgevoerd in de periode 2022-2024. De uitkomsten van het onderzoek worden beschreven in Lectoraat PC GVO (2025). Op de brug: Ontmoetingen tussen leerlingen en vakleerkrachten in de lessen protestants vormingsonderwijs op de openbare school. PC GVO. ISBN 9789493086937
De verhalen zijn geanonimiseerd en met toestemming van de auteurs gebruikt voor het onderzoek en online beschikbaar gesteld.